بررسی سطوح آنتیژن اختصاصی پروستات در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی‌کیستیک: مرور سیستماتیک و متاآنالیز

مقدمه: در طی سال­های اخیر شواهد متناقضی در کاربرد سنجش آنتی­ژن اختصاصی پروستات در تشخیص سندرم تخمدان پلی­کیستیک گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین سطوح آنتی­ژن اختصاصی پروستات در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک به صورت مرور سیستماتیک و متاآنالیز انجام شد. روش‌کار: در این مطالعه مرور سیستماتیک و متاآنالیز جستجوی الکترونیک در پایگاه داده­های PubMed،web of science،Scopus ،Cochran Library انجام گرفت. از نرم‌افزارهای EndNote X6، Stata 14 و Review Manager 5.3 جهت مدیریت مقالات جستجو شده، آنالیز داده­ها و کیفیت‌سنجی استفاده شد. جهت بررسی سوگیری انتشار از Begg's test و Egger's test استفاده شد. یافته‌ها: در این مطالعه مقالاتی که واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند، 17 مطالعه با 1,467 شرکت کننده بود. نتایج متاآنالیز نشان داد که میزان آنتی­ژن اختصاصی پروستات نوع تام در مبتلایان به سندرم تخمدان پلی­کیستیک به‌طور معناداری از گروه کنترل بیشتر بود (001/0>p، 39/2-26/1:CI 95%، 83/1: SMD). به علاوه سطح آنتی­ژن اختصاصی پروستات نوع آزاد نیز در گروه مبتلایان به سندرم تخمدان پلی­کیستیک به‌طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (005/0=p، 12/2-38/0:CI 95%، 25/1 :SMD). نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های مطالعه، سطوح سرمی آنتی­ژن اختصاصی پروستات در بیماران مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک بالاتر بود. به‌نظر می­رسد تفاوت­های نژادی و تفاوت­های تکنیک­های سنجش می­تواند میزان سطوح آنتی­ژن اختصاصی پروستات در افراد مبتلا به سندرم تخمدان پلی­کیستیک را تحت تأثیر قرار دهد. اندازه‌گیری سطح این آنتی‌ژن می‌تواند در تشخیص سندرم تخمدان پلی‌کیستیک کمک کننده باشد.